Në funeralin e gjyshes sime, pashë mamanë time duke fshehur një pako në arkivol – E mora në heshtje dhe u shtanga kur shikova brenda

Thonë se pikëllimi vjen në valë, por për mua, ai godet si shkallët e humbura në errësirë. Gjyshja ime Katerina nuk ishte thjesht një familje; ajo ishte shoqja ime më e mirë, universi im.

Ajo më bëri të ndihesha si gjëja më e çmuar në botë, duke më mbështjellë me përqafime që më dukej sikur të kthehesha në shtëpi.

Duke qëndruar pranë arkivolit të saj javën e kaluar, u ndjeva i palidhur, sikur të mësoja të merrja frymë vetëm me gjysmë mushkëri.