Unë në një lypës me një fëmijë sepse ajo më kujtoi vajzën time të ndjerë

Djali im, Sebastiani, jetonte larg dhe vizitat ishin të rralla. Shtëpia u ndje bosh.

Një pasdite, duke dalë nga tregu, pashë një grua të ulur buzë rrugës me një foshnjë në një batanije të konsumuar. Sytë e saj, të mbushur me pikëllim dhe rraskapitje, më ndaluan në gjurmët e mia. Sytë e saj më kujtuan Xhanën. Nuk mund ta injoroja.